Gdy Słońca brakuje, zastępstwo dajesz mu godne;

Wyślij kartkę

Kiedy za oknem ziąb i plucha, wiatr targa drzewa;
Myśl o Tobie ciepło niesie, przyjemnie rozgrzewa;
Gdy Słońca brakuje, zastępstwo dajesz mu godne;
Blaskiem świat opromieniasz, w dni szare i chłodne;
Choć bywa gorzko, usta słodkie masz niczym miód;
I tak gorące, że nawet z serca potrafią roztopić lód;
Jesteś jak ogień, który w kominku wieczorem płonie;
Nastrój budujesz, ogrzewasz zmysły, ciało i dłonie;
Jak dobre wino, co skrzy się w szkle, serce weselisz;
Tym, co piękne i słodkie, szczodrze ze mną się dzielisz;
Jak szampan oraz truskawki, rozkoszy otwierasz wrota;
Jesteś jak skarb najcenniejszy, wart więcej od złota;
W Tobie jest odpoczynek, przypominasz sen błogi;
A gdy potrzeba, jak kawa pobudzasz, stawiasz na nogi;
Twoje słowa są jak muzyka, co wzrusza często do łez;
I pachniesz przepięknie, jak w czasie lata kwitnący bez;
Ciężko na Ciebie nie spojrzeć, trudno okazać obojętność;
Choć jesteś krucha i delikatna, tkwi w Tobie namiętność;
Twoje ciało to mapa, po której dłonie pragną wędrować;
A w ślad za nimi usta, chcą każdy jego fragment całować;
To jak bardzo przyciągasz, w głowie nie może się zmieścić;
Jesteś kobietą, którą pragnie się adorować i stale pieścić;
Lecz od tego co widać, ważniejsze jest przecież wnętrze;
W nim skrywasz swoje emocje, oraz uczucia te najgorętsze;
Tam kryje się serce dobre, oraz mieszka wrażliwa dusza;
Poznawanie Ciebie jest tym, co mnie niezwykle porusza;
By z Tobą pobyć przez chwilę, niczym na skrzydłach frunę;
Zawsze powiesz mi coś miłego, uderzysz w najczulszą strunę;
Twoja piękna osobowość, współgra z przepięknym ciałem;
Więc jesteś wspaniałą dziewczyną, niemalże ideałem;
Zupełnym ideałem Ciebie nazwać jest trochę trudno;
Bo ideałów nie ma - na świecie byłoby wtedy zbyt nudno;
Lecz jesteś wyjątkowa, oraz perfekcji tak bardzo bliska;
Że ten kto Ciebie zdobędzie nie straci, lecz dużo zyska...