GDZIEŚ, GDZIEM NIGDY NIE DOTARŁ

Wyślij kartkę

GDZIEŚ, GDZIEM NIGDY NIE DOTARŁ

Gdzieś, gdziem nigdy nie dotarł, w szczęśliwie odległym od wszelkich doznań miejscu, trwa cisza twych oczu: w najkruchszym z twoich gestów jest coś, co mnie otacza, czego dotknąć nie mogę, bowiem jest za blisko

najlżejsze z twoich spojrzeń łatwo mnie otworzy, chociaż zamknąłem się jak palce zwarte w pięść, płatek po płatku rozwierasz mnie zawsze jak Wiosna co (z tajemniczą wprawą) rozwiera swą pierwszą różę

a jeśli zechcesz zamknąć mnie, ja wraz ze swoim życiem zatrzasnę się przepięknie i gwałtownie, jak gdyby kwiat w swym wnętrzu wyobraził sobie śnieg, który skrzętnie sypie wszędzie wokół;

żadna z rzeczy widzialnych nie zdoła dorównać mocy twej natężonej kruchości: jej tkanki zniewalają mnie barwą swoich krain, każde tchnienie wydając z siebie na śmierć i na zawsze

(nie wiem, co ty masz w sobie, co mnie tak wszystko w krąg otwiera i zamyka; tylko cos we mnie mi wróży, że głos twych oczu głębszy jest niż wszystkie róże) i nikt, nawet deszcz, nie ma takich drobnych rąk ...

Edward Estlin Cummings