Jubileuszowy poranek

Wyślij kartkę

Jubileuszowy poranek

Wstaje Dybcia nieruchata
„O ja jebie! Co za data?!”
Bierze dowód tożsamości
Wszystko jasne: „O litości!

To są jakieś jawne kpiny.
Ja mam dzisiaj URODZINY!
Będzie tego ze TRZYDZIEŚCI.
Toż to w głowie się nie mieści”.

Patrzy w dowód dłuższą chwilę.
„Chyba ktoś tu się pomylił!”
Jeszcze PIĘĆ tu trza doliczyć
By to święto móc zaliczyć.

Biegnie Dybciu do łazienki.
W lustrze sprawdza swoje wdzięki.
„No… ja jebie!... Jest w porządku!
Zmierzę się z TRYDZIESTKĄ PIĄTKĄ!

Nikt mi tyle lat nie daje.
Więc się zestarzeję z jajem”.
Rusza Dybciu do roboty.
Tu czekają Ją kłopoty.

Bezrobotni w korytarzu
Wiele godzin o Niej marzą.
Wchodzi facet po facecie,
Lecz nie będzie „ecie pecie”.

Dybciu ich postawi w pionie.
Niech nie myślą o lachonie.
Piękna buźka, piękne nogi,
a na główce rosną rogi.

Nie podskoczy nikt diablicy,
bo piłuje je w piwnicy.
Lecz do ludzi nie ma wstrętu.
Kocha trudnych swych klientów.

Wszak co drugi na nią leci.
Uwielbiają Ją faceci!
Ale wróćmy do Urodzin.
Pić za Ewcię nie zaszkodzi.

Beczka bimbru, czysta woda
I cytryny Dybciu doda.
Będą tańce „la baciata”.
W tańcach Ewcia jest ruchata.

Wije się jak wąż (lub żmija)
dookoła swego kija.
Niech się Dybciu nasz nie zmienia.
Niech się spełnią Jej marzenia.

Niechaj zdrowiem zawsze tryska.
Da nam wszystkim dzisiaj pyska.
A jak przyjdzie jej ochota,
niech przyniesie coś ze złota.

Niech nam pachnie i rozkwita.
Dybcia jest niesamowita!!!
Niech zasiądzie już przy stole
Powie sobie: „Ja pitolę!

JUBILEUSZ Czas świętować
Chodźcie wszyscy mnie całować!!!”