O "babci" i wnuczku Jonathanie

Wyślij kartkę

O "babci" i wnuczku Jonathanie

Jestem już babcią latek cztery...
Bo Amor kiedyś tak zdradziecko
Strzałą ugodził moje dziecko ...
Maluszek pierwsze pisze już litery

Ma tatę wujka babcię i dwa pieski
Zna dwa języki polski i angielski
No i marzenia ma nie byle jakie
Twierdzi ze kiedyś zostanie strażakiem

Tak że mam teraz raczej dzieci troje
więc przypominam mej młodej dziecinie
Że go los ojca już nigdy nie minie ...
I jak to będzie... troszeczkę się boję ...

Tak więc każdego mówię dnia :

Prowadź swojego Syna...Synu mój
Jedynie świętej prawdy drogą...
A wtedy wszelkie siły zła
Nic złego zrobić mu nie mogą

Nie stanie przed nim żaden wróg
By mu zamącić w młodej głowie
Zawrócić z prawych prostych dróg
Co zapisane w Świętym Słowie...

Przecież nazwany Jonathanem
Co znaczy..."Podarunkiem Boga"
Nic złego więc się mu nie stanie
I prosta przed nim będzie droga

Więc prowadź Synu Twego Syna
Tylko po prostych życia ściekach
Nie ciąży na was żadna wina...
I niechaj szczęście z Wami mieszka

Prowadź gdzie prawda i gdzie światło
Gdzie nie dochodzą ciemne chmury
Wiem...taką drogą iść nie łatwo...
Gdy dookoła zbyt wysokie mury

Daj Mu to wszystko czego Ci zabrakło
Z nieudolności mojej i niemocy...
I drogą prostą poprowadź go w światło
Nigdy nie zostaw samego wśród nocy

I nie puść nigdy Jego małej dłoni
Pośród burz wszelkich każdego Tsunami
Może się uda nam szczęście dogonić
A Bóg zlituje się wreszcie nad nami...

Może połączy znów ogniwem Świętym
Rodzinę co się stała już pyłem i prochem
I może szczęścia da przeżyć choć trochę

Jest to możliwe tylko Łaską Bożą...
Nie naszą mocą i nie naszą siłą...
Chociaż jednego z nas właśnie ubyło
wesołych świąt życzy mama