Spojrzałem ukradkiem na Ciebie, dech w piersi zaparło;

Wyślij kartkę

Spojrzałem ukradkiem na Ciebie, dech w piersi zaparło;
Nerwowo serce zabiło, choć wcześniej na chwilę zamarło;
Wzrokiem bezwiednie przemknąłem po Tobie, od dołu do góry;
Uświadomiłem sobie, że widzę coś nieziemskiego, wręcz cud natury;
Włosy złociste, jak kłosy dojrzałe, skrzące się w blasku słońca;
To piękny krajobraz, na który mógłbym patrzeć bez końca;
Twarz delikatna i oczy szczere, lecz spojrzeć w nie brak mi śmiałości;
Usta czerwienią naszkicowane, lubię gdy uśmiech na nich gości;
Ciało jak pejzaż górski - urocze pagórki i malownicze doliny;
W kształcie klepsydry zamknięte, odmierzającej wieczności godziny;
Urodę Twoją opisać próbuję, lecz wiem już, że jestem w błędzie;
Wystarczająco słów pięknych nie ma, i chyba nigdy nie będzie;
Zrozumiałem że patrzę łapczywie, jak na chleb ktoś głodny;
Chociaż wiem dobrze, że spojrzeć na Ciebie nie jestem godny;
Rozum nakazał mi zamknąć powieki, strzec swego wzroku;
Ale nie potrafiłem oczu oderwać od tak pięknego widoku;
Wstyd mnie ogarnął i wnet zasłużone przyniósł skarcenie;
Wzrok opuściłem szybko, na ziemię kierując zachłanne spojrzenie;
Wybacz mi śmiałość i słowa choć szczere, to płynące w nadmiarze;
Zrozum mnie proszę... że bardzo Cię cenię, szacunkiem darzę;
Nie gniewaj się na mnie zbyt długo, bo serce z żalu mi pęknie;
Wszystko to napisać musiałem... bo wyglądałaś dzisiaj po prostu przepięknie;