To ja, święty Mikołaj. Wyobraź sobie, że dziś rano pakowałem prezenty, gdy nagle jeden z nich

Wyślij kartkę

Droga Natalko!
To ja, święty Mikołaj. Wyobraź sobie, że dziś rano pakowałem prezenty, gdy nagle jeden z nich zwrócił szczególnie moją uwagę. Był podpisany Twoim imieniem. W oka mgnieniu przypomniałem sobie wszystkie prezenty, które przygotowałem dla Ciebie przez te wszystkie lata i aż mi się zakręciła łezka w oku. Czy to możliwe, że jesteś już taka duża? I, że jesteś już prawdziwą uczennicą?

Jak pewnie wiesz, mieszkam dość daleko od Ciebie. Jednak wieści o drogich mi dzieciach z całego świata przychodzą do mnie regularnie. Mam od tego zaczarowany teleskop oraz swoich elfich pomocników. Dzięki nim doskonale orientuję się kto ma ile lat i kto zasłużył sobie na wspaniały prezent. Nawet nie wiesz, z jaką radością dowiedziałem się, że już chodzisz do szkoły, co więcej, że pilnie się uczysz i tak doskonale radzisz sobie z obsługą komputera, pisaniem i czytaniem.
Szkoła to wspaniała sprawa. Oczywiście, bywa niekiedy uciążliwa. Czasem jesteśmy nią zmęczeni, albo rozdrażnieni. Jednak każda jedna lekcja przybliża nas do wiedzy, a ta, uwierz mi na słowo, sprawia, że nasze życie jest lepsze, a świat jasny i zrozumiały nawet bez zaczarowanego teleskopu. Dzięki mądrej główce możemy cieszyć się z przeczytanych książek, nowych wyzwań i rozwiązanych zagadek.

Z wielką radością wysyłam Ci, jak co roku, zasłużony podarunek. Hmmm, zastanawiam się... ile już dostałaś ode mnie prezentów, licząc od Twoich pierwszych urodzin? 7? 8? Ho, ho! Chyba muszę zajrzeć do mojego stuletniego już podręcznika od matematyki, żeby to policzyć. Ciekawe jak bardzo jest zakurzony!