W małej wioseczce, Tresta Rządowa

Wyślij kartkę

W małej wioseczce, Tresta Rządowa,
Na ulicy Kościelnej nasz domek się chowa.
Jest obok zalew, i cisza, i las,
A przez ulice oświetla nas blask.

Co to tak błyszczy? To ptak? Czy samolot?
To nasi sąsiedzi - co niezły mają polot!
Z nimi do tańców i do różańców,
Dali się namówić też na bal przebierańców.

Wystarczy z rana łeb wychylić za płot,
Już macha nam Darek - niezły z niego kot.
W robocie zapieprza, urwanie ma głowy,
Lecz gdy Tatara zadzwoni - w melanż iść gotowy.

Kto inny mógłby dotrzymać mu kroku,
Jak nie nasza Aneta, co trwa u jego boku.
Ona by nie wzięła losowego głąba -
Nie dziwne, że z nim właśnie, jest taka seksbomba.

Ulubiona sąsiadka, kochana Aneta
Jak trzeba – serdeczna, jak trzeba - żyleta.
Oboje mają serca jak stary dąb, wielkie -
Z nimi malutkie są problemy wszelkie.

Gdy jest już późno i na dworze słychać świerszcze,
Wysyłamy do siebie przez ulice wiersze.
Choć niedługo się skończy tu nasze mieszkanie,
To wiersze zostaną… i treść ich zostanie.

Nie ma co zbytnio tu słów jakoś ważyć,
Bo lepszych sąsiadów nie mogliśmy se wymarzyć.
Z Wami miłych wspomnień nie zliczymy ile -
Dziękujemy Wam za te wszystkie piękne chwile.