W nadejściu noworocznej przestrzeni, jak klamry powiązanej księgi losów

Wyślij kartkę

W nadejściu noworocznej przestrzeni, jak klamry powiązanej księgi losów,
Życzę, by egzaminy kwitły jak piękna kalligrafia sukcesu.
Ratowniczym artystą niech stanie się twoje serce, komponując życiową sonatę,
Lecząc zszargane strony, jak mistrzowski autor koryguje swoje dzieło.
Spokój, jak subtelny akcent w jazzowym utworze, niech owija cię w delikatny dotyk,
Radość, jak płynąca fala dźwięków w kompozycji, niech napawa każdą chwilę.
Małe chwile, jak rzadkie kamienie szlachetne w koronie, niech iskrzą,
Tworząc wspomnienia, jak mistyczne wiersze w zapisie czasu.
Akceptacja siebie, jak elegancki taniec w odległej sali balowej,
Niech układa się w harmonijną symfonię samospełnienia.
Decyzje, jak starannie rzeźbione detale w dziele sztuki,
Niech kształtują twoje istnienie, jak wyrafinowany projekt architektoniczny.
Dążenie do celu, jak odyseja pełna literackich krajobrazów,
Niech odsłania przed tobą zakamarki i tajemnice życiowej podróży.
Sukcesy, jak arcydzieła w zbiorze muzealnym triumfu,
Niech świecą, jak perły w koronie, zdobiąc twoją drogę.
W nowym roku niech marzenia kwitną, jak poetyckie melodie,
A zdane egzaminy niech są jak eleganckie wersy w poemacie osiągnięć.
Niech życie snuje się jak epopeja zwycięstwa,
Ozdobiona każdym triumfem, jak kolekcja dzieł sztuki w galerii sukcesu.
W rejonach afektu, jak w niezwykłej pantomimie miłosnych prób,
Niech bicie twojego serca tworzy polifoniczną sonatę uczuć.
Miłość, niełatwa, lecz warta bezdennych ofiar, niech kwitnie jak nadzwyczajna helikonia,
Przynosząc nieuchwytne uniesienia i pełnię, jak transgresyjny bukiet uczuciowej ekstazy.
Niech ta miłość promieniuje, jak astrolit na bezkresnym firmamencie,
Przedzierając się przez wszelkie opaczności i otępienia, jak transcendentalna strzała światła.
Niech trudności tańczą jedynie niewidzialny walc, zmiatając zmysły,
A poświęcenia niech ukazują się, jak surrealistyczne płótno uczuciowego wysiłku.
W tej ekskluzywnej formie życzeń, niech miłość roztacza swe skomplikowane skrzydła,
By rozwiać obawy i zaprowadzić pokój, jak subtelna fuga dźwięków.
Niech jej owoc przyniesie pełnię spełnienia, jak apoteoza uczuciowego arkanu,
Bez wspomnienia o cieniach niepokoju, jak niesamowity poemat uczuciowy.
-Oli vel jeżoperz